Dobra praca, kochająca partnerka, mieszkanie, samochód. Wszystko jak trzeba. Jednak czujesz się przygnębiony, zmęczony, rozdrażniony? Jesteś wiecznie w złym nastroju, miewasz napady złości? To może oznaczać, że trzeba stanąć twarzą w twarz z… depresją.
Uważana za dość powszechną chorobę wśród Polaków depresja zazwyczaj jest kojarzona z apatią, smutkiem, problemami ze snem. W rzeczywistości są to typowe objawy kobiet w depresji. I zwykle o nich myślimy, mówiąc o tej chorobie. Tymczasem równie często dotyka ona męskiej duszy.
Lekarze szacują, że mężczyźni stanowią połowę z około półtora miliona Polaków z tą chorobą, ale zaledwie co ósmy podejmuje leczenie. W grupie chorych pań robi to co trzecia. Powód? Nie chodzi tylko o to, że panowie cierpią w milczeniu przez wstyd, błędne traktowanie depresji jako słabości, a nie choroby. Istnieje też społeczne piętno zaburzeń psychicznych. Problem w tym, że często lekarze nie od razu są w stanie postawić właściwą diagnozę.
Poznaj: Siedem sposobów radzenia sobie ze stresem
Objawy męskiej depresji
Dzieje się tak, bo wielu mężczyzn w depresji nie odczuwa smutku. Przeciwnie, często są wyjątkowo rozdrażnieni, sfrustrowani, skłonniejsi do ryzykownych zachowań. Niektórzy popadają w nadmierną aktywność fizyczną, dużo więcej pracują, szukają przygodnego seksu. Inaczej też zachowują się, gdy pojawiają się typowe symptomy.
Na poczucie bezwartościowości reagują gniewem. Wybuchają w pracy, stają się agresywni w domu. Uczucie napięcia psychicznego, stresu czy bezsenność „zagłuszają” popijaniem piwa lub wina, a jeśli to już nie pomaga – wysokoprocentowymi alkoholami. Mało kto zdaje sobie sprawę, że objawy depresji u mężczyzn to:
- nieokreślony ból głowy,
- bóle pleców lub brzucha,
- kołatanie serca,
- ucisk w klatce piersiowej,
- trudności w oddychaniu,
- ból w różnych innych częściach.
Sygnałami świadczącymi o tej chorobie mogą być nawet niewyjaśnione duszności i uporczywe przeziębienia. Natomiast objawy, z jakimi powszechnie kojarzona jest depresja: smutek, przygnębienie, zaburzenia pamięci i koncentracji pojawiają się zwykle dopiero wtedy, gdy choroba jest już w pełni rozwinięta. Nie wiadomo dokładnie, skąd biorą się znaczne różnice w depresji między mężczyznami i kobietami.
Niektóre badania pokazują, że procesy molekularne w mózgu panów z depresją różnią się od procesów zachodzących u pań w depresji. Naukowcy z University of Pittsburgh twierdzą, że wśród genów związanych z występowaniem depresji tylko trzy dotyczą zarówno mężczyzn, jak i kobiet. Pozostałe są specyficzne dla płci – pojawiają się tylko u kobiet lub tylko u mężczyzn.
Sprawdź też: Antydepresanty bez recepty - jakie leki na depresję?
Jak leczyć męską depresję?
Udzielanie porad typu „weź się w garść” jest bezcelowe. Nie zadziała. Depresję wywołuje m.in. niedobór serotoniny w mózgu, która musi być uzupełniona za pomocą leków. Obecnie najpopularniejszą metodą jest połączenie farmakoterapii i psychoterapii. Psychologowie uważają, że w przypadku tej choroby najskuteczniejsze są trzy rodzaje terapii:
- poznawcza, która polega na zmianie negatywnego myślenia i postrzegania siebie,
- behawioralna, która koncentruje się na zachowaniu pacjenta i przeprowadzeniu jego zmiany,
- interpersonalna, która skupia się na trudnościach pacjenta w komunikacji z rodziną, bliskimi, znajomymi, pracodawcą itp. Jest formą „terapii mówionej”.
Często pierwsze dwie metody są łączone i określane jako terapia poznawczo-behawioralna, która trwa około trzech miesięcy.
Sprawdź: Czy dieta może wpłynąć na poprawę nastroju