Bexsero powoduje selektywną stymulację odporności osoby zaszczepionej, efektem tego jest czynne uodpornienie na bakterie Neisseria meningitidis z grupy B.

Jak każda szczepionka, Bexsero szczepionka może powodować skutki uboczne, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Bardzo często występującym skutkiem ubocznym jest tkliwość i ból w miejscu aplikacji szczepionki. Mogą wystąpić inne zmiany związane z podaniem tego leku jak zaczerwienienie, obrzęk czy stwardnienie skóry.

Innymi skutkami ubocznymi (dla grupy wiekowej do 10 lat) są:

• bardzo często - gorączka, brak apetytu, drażliwość, ból głowy, biegunka,
• często - wysypka skórna,
• niezbyt często - wysoka gorączka, drgawki, bladość,
• rzadko - wysypka skórna, swędząca wysypka, choroba Kawasaki.

Podanie szczepionki może wiązać się z ryzykiem omdlenia, uczucia omdlewania, zasłabnięciem, utratą świadomości.

Szczepionka Bexsero nie powinna być stosowana jeśli występuje uczulenia na substancje czynne zawarte w leku lub występuje nadwrażliwość na którykolwiek z pozostałych składników tej szczepionki.

Stosowanie szczepionki może być odwleczone w czasie jeśli u dziecka / Pacjenta występuje zakażenie przebiegające z wysoką temperaturą. Łagodne przeziębienie nie stanowi bezpośredniego powodu do przesunięcia terminu szczepienia, jednak wymaga konsultacji z lekarzem czy możliwe jest podanie takiej szczepionki.

Należy skonsultować się z lekarzem jeśli są przyjmowane leki p/zakrzepowe lub Pacjent cierpi na hemofilię lub występuje inny powód, który uniemożliwia poprawne krzepnięcie krwi.

Stosowanie szczepionki u dzieci przedwcześnie urodzonych wymaga szczególnej obserwacji ze względu na ryzyko wystąpienia w tej grupie krótko trwających przerw w oddychaniu lub ryzyko wystąpienia nieregularnego oddechu.

Pacjenci uczuleni na kanamycynę powinno skontaktować się z lekarzem przed terminem szczepienia tą szczepionką.

Nasadka strzykawki tej szczepionki zawiera lateks - pacjenci nadwrażliwi na lateks powinni skontaktować się z lekarzem.

Skuteczność szczepionki Bexsero może być ograniczone jeśli Pacjent stosuje leki immunosupresyjne, jest zakażony wirusem HIV lub ma osłabioną odporność z innych przyczyn. Skuteczność szczepionki może nie być taka sama u wszystkich zaszczepionych osób.

Szczepionka ta jest przeznaczona dla dzieci od 2. miesiąca życia i dzieci starszych.

Należy powiedzieć lekarzowi lub pielęgniarce o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, o lekach, które pacjent planuje przyjmować, a także o innych przyjmowanych ostatnio szczepionkach.

Bexsero szczepionka może być podawana równolegle z innymi szczepionkami przeciwko: tężcowi, błonicy, krztuścowi, polio, WZW B, pneumokokom, odrze, śwince, różyczce, ospie wietrznej czy Haerophilus influenzae.

Jeśli szczepionka Bexsero jest podawana z innymi szczepionkami, to należy podać je w różne miejsca.

W ciąży i w okresie karmienia piersią lub gdy istnieje podejrzenie, że kobieta jest wciąży, lub gdy planujeciążę, przed zastosowaniem Bexsero należy poradzić się lekarza. Lekarz może zalecić zastosowanie szczepionki Bexsero, jeśli istnieje ryzyko narażenia ciężarnej kobiety na zakażenie meningokokowe.

Bexsero szczepionka jest podana dziecku przed personel medyczny - przez pielęgniarkę lub lekarza.

Szczepionkę podaje się domięśniowo - w udo (niemowlęta) lub ramię (dzieci, młodzież, dorośli).

Pełny cykl szczepień zawiera zwykle 2 wstrzyknięcia oraz 1 uzupełniające. Cykl ten zależy m.in. od oficjalnych wytycznych odnośnie szczepień przewidzianych na okres szczepień dziecka.

Szczepionka na meningokoki Bexsero zawiera 4 substancje czynne:

• 3 rekombinowane białka szczepu Neisseria meningitidis z grupy B
• pęcherzyki błony zewnętrznej (OMV) ze szczepu NZ98/254 bakterii Neisseria meningitidis.

Substancje pomocnicze: chlorek sodu, histydyna, sacharoza, woda do wstrzykiwań.