Diuramid to lek z grupy inhibitorów anhydrazy węglanowej działający moczopędnie.

MOŻLIWE DZIAŁANIA NIEPOŻĄDANE:

W przypadku wystąpienia duszności, zmian skórnych lub innych ciężkich działań niepożądanych należy odstawić lek i niezwłocznie skontaktować się z lekarzem lub Oddziałem Ratunkowym najbliższego szpitala. Jeśli u pacjenta wystąpi ciężka reakcja skórna: czerwona, łuszcząca się wysypka z guzkami pod skórą i pęcherzami (osutka krostkowa), należy natychmiast skontaktować się z lekarzem. Częstość występowania tych objawów niepożądanych jest nieznana (nie można jej określić na podstawie dostępnych danych). Działania niepożądane występujące najczęściej na początku leczenia są następujące: • zaburzenia czucia w kończynach (parestezje), zaburzenia słuchu lub szumy uszne, • utrata apetytu, zaburzenia smaku, nudności, wymioty, biegunka, • częste oddawanie moczu, krwiste zabarwienie moczu, cukier w moczu, • bóle głowy, zawroty głowy, uderzenia gorąca, depresja, • sporadycznie senność i dezorientacja, • zmniejszenie popędu seksualnego, • przemijająca krótkowzroczność, • reakcje nadwrażliwości (np. obrzęk twarzy, warg, języka, gardła, powodujący trudności w oddychaniu lub przełykaniu), • pokrzywka, • nadwrażliwość na światło, • niewydolność wątroby (żółtaczka, ciemne zabarwienie moczu i odbarwienie stolca), kolka wątrobowa i nerkowa, • kamica nerkowa, • pragnienie, • zmęczenie, • drażliwość.

Acetazolamid jako pochodna sulfonamidowa może wywoływać działania niepożądane charakterystyczne dla sulfonamidów. Są to: • gorączka, • wysypka, • zahamowanie czynności szpiku kostnego, • krystaluria (wydalanie kryształków w moczu),  • uszkodzenie nerek, • piorunująca martwica wątroby, • pęcherzowe reakcje skórne (rumień wielopostaciowy, zespół Stevensa-Johnsona, toksyczne martwicze oddzielanie naskórka).

Diuramid może spowodować zmiany w obrazie krwi i dlatego lekarz może zalecić przeprowadzenie badań kontrolnych krwi. W czasie leczenia może wystąpić: • zmniejszenie liczby krwinek białych lub niedokrwistość (anemia), • zmniejszenie liczby płytek krwi, które może wpływać na krzepnięcie. Jeśli wystąpią siniaki, czerwone lub purpurowe plamy na skórze z niewyjaśnionej przyczyny, należy poinformować lekarza. • znaczne zmniejszenie liczby granulocytów we krwi obwodowej, • pancytopenia (zaburzenie hematologiczne polegające na niedoborze wszystkich prawidłowych elementów morfotycznych krwi), • zakwaszenie krwi (kwasica metaboliczna), • zaburzenie równowagi elektrolitowej (w tym zbyt niski poziom sodu i (lub) potasu we krwi), • zbyt wysoki lub zbyt niski poziom glukozy we krwi, • obecność krwi w kale, • niewydolność nerek, • porażenie wiotkie mięśni, drgawki.

Kiedy nie stosować leku Diuramid:

- jeśli pacjent ma uczulenie na acetazolamid, inne sulfonamidy lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku
- jeśli pacjent ma zaburzenia czynności wątroby i nerek, marskość wątroby, niewydolność nadnerczy, zmniejszone stężenie sodu lub potasu w surowicy, kwasicę hipochloremiczną (związaną ze zmniejszonym stężeniem chloru w surowicy krwi)
- w przypadku długotrwałego leczenia przewlekłej niewyrównanej jaskry z zamkniętym kątem przesączania.

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Przed rozpoczęciem stosowania leku Diuramid należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą, jeśli: - pacjent ma problem z nerkami, taki jak kamica nerkowa - pacjent ma problemy z płucami, takie jak przewlekłe zapalenie oskrzeli i rozedma płuc, które mogą powodować trudności w oddychaniu - pacjent ma cukrzycę lub nietolerancję glukozy. Odnotowano przypadki myśli o samookaleczeniu lub samobójstwie u niewielkiej liczby pacjentów leczonych lekami przeciwpadaczkowymi, w tym acetazolamidem. Jeśli u pacjenta wystąpią myśli o samookaleczeniu lub samobójstwie należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem. Diuramid może mieć wpływ na wyniki niektórych badań laboratoryjnych. W czasie leczenia acetazolamidem mogą niekiedy wystąpić pęcherzowe reakcje skórne, czasami śmiertelne, takie jak zespół Stevensa-Johnsona lub toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka. Jeśli wystąpią objawy grypopodobne, postępująca wysypka (często z pęcherzami lub zmianami na błonach śluzowych), należy przerwać leczenie i skontaktować się z lekarzem.

Diuramid a inne leki

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach stosowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować. Szczególnie ważne jest, aby poinformować lekarza o stosowaniu: - kwasu foliowego - doustnych leków przeciwzakrzepowych (np. warfaryny) - kwasu acetylosalicylowego - glikozydów nasercowych (np. digoksyny) - leków obniżających ciśnienie tętnicze - leków przeciwdrgawkowych (w szczególności: fenytoiny, prymidonu i karbamazepiny) - innych leków z grupy inhibitorów anhydrazy węglanowej (np. dorzolamidu lub brynzolamidu, również stosowanych w leczeniu jaskry) - amfetaminy - metenaminy (leku stosowanego w zapobieganiu i leczeniu przewlekłych lub nawracających zakażeń dolnych dróg moczowych) - chinidyny (leku stosowanego w leczeniu chorób serca i niektórych typów malarii) - litu (leku stosowanego w leczeniu zaburzeń maniakalno-depresyjnych) - leków obniżających stężenie glukozy we krwi. Acetazolamid może podwyższać lub obniżać stężenie glukozy we krwi. Lekarz może u pacjentów z cukrzycą zalecić zmianę dawkowania insuliny lub doustnych leków przeciwcukrzycowych. - cyklosporyny (leku stosowanego w celu ochrony przed odrzuceniem przeszczepu) - sodu wodorowęglanu (leku stosowanego do zobojętniania nadmiaru kwasu solnego w żołądku).

Ciąża i karmienie piersią

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku. Acetazolamid w niewielkim stopniu przenika do mleka kobiecego. Z uwagi na ryzyko działań niepożądanych u karmionego dziecka, w porozumieniu z lekarzem należy podjąć decyzję czy nie przyjmować leku czy zaprzestać karmienia piersią w czasie przyjmowania leku.

Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn

Lek może powodować działania niepożądane, które zaburzają zdolność prowadzenia pojazdów. Nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn w czasie leczenia lekiem Diuramid.

Lek Diuramid zawiera sód

Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabletkę, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.

Doustnie. Dawkę i częstotliwość przyjmowania leku ustala lekarz.
 
Aby leczenie było skuteczne i jak najbardziej bezpieczne należy przestrzegać zaleceń lekarza prowadzącego.
 
Zapoznaj się z właściwościami leku opisanymi w ulotce przed jego zastosowaniem.
 
Lek ten został przepisany przez lekarza prowadzącego celem leczenia konkretnego schorzenia. Nie należy go odstępować innym osobom ani używać w innych okolicznościach bez konsultacji z lekarzem.

Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Diuramid

W razie przyjęcia większej niż zalecana dawki leku, należy niezwłocznie zwrócić się do lekarza lub 4farmaceuty. Objawy przedawkowania mogą być podobne do działań niepożądanych występujących w czasie leczenia acetazolamidem.

Pominięcie zastosowania dawki leku Diuramid

W przypadku pominięcia dawki leku, należy ją przyjąć tak szybko jak to jest możliwe. Jeśli jednak zbliża się pora przyjęcia kolejnej dawki leku, nie należy przyjmować pominiętej dawki, lecz należy powrócić do zaleconego przez lekarza schematu dawkowania. Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.

W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku, należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

substancja czynna: Każda tabletka zawiera 250 mg acetazolamidu (Acetazolamidum)

substancje pomocnicze: Celuloza mikrokrystaliczna Powidon Krzemionka koloidalna Kroskarmeloza sodowa Magnezu stearynian

PRZECHOWYWANIE:

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.