Lek Hydrocortisonum-SF zawiera hydrokortyzon jako substancję czynną. Hydrokortyzon należy do grupy leków nazywanych glikokortykosteroidami. Glikokortykosteroidy występują naturalnie w organizmie i pomagają utrzymać jego prawidłowe funkcjonowanie. Lek Hydrocortisonum-SF zmniejsza stan zapalny i należy przyjmować go zgodnie z zaleceniem lekarza w celu uzyskania właściwego wyniku leczenia.

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią. Działania niepożądane występujące po stosowaniu hydrokortyzonu można ograniczyć stosując możliwie krótko tylko konieczną, minimalną dawkę

Po długotrwałym stosowaniu: hamowanie wydzielania kortykotropiny i endogennych hormonów steroidowych przez nadnercza (posteroidowa niedoczynność kory nadnerczy). Objawy zespołu Cushinga: purpurowe rozstępy i zmiany troficzne skóry, skaza naczyniowa, trądzik, nadmierne owłosienie, zmiana sylwetki ciała, zaniki mięśni, nadciśnienie tętnicze, obrzęki, obniżenie poziomu potasu , zaburzenia tolerancji glukozy do cukrzycy posteroidowej, osteoporoza, zaburzenia miesiączkowania, impotencja. Martwica kości, zaćma, jaskra, owrzodzenie żołądka, krwawienia z przewodu pokarmowego, zapalenie trzustki. Zaburzenia immunologiczne: spadek odporności organizmu, podatność na infekcje, grzybice, zaburzenia gojenia ran. U dzieci - zahamowanie wzrastania. Zaburzenia równowagi, mrowienia, psychozy.

Kiedy nie stosować leku Hydrocortisonum-SF:

• jeśli pacjent ma uczulenie na substancję czynną hydrokortyzon lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku
• jeśli pacjent ma układowe zakażenie grzybicze

Działania niepożądane występujące po stosowaniu hydrokortyzonu można ograniczyć stosując tylko konieczną, minimalną dawkę możliwie krótko. Jeżeli pacjent stosuje lek Hydrocortisonum-SF długotrwale:

• może rozwinąć się niedoczynność kory nadnerczy, która może się utrzymywać przez kilka miesięcy po zakończeniu leczenia. Nie należy wtedy nagle odstawiać leku, ponieważ mogą wystąpić objawy ostrej niedoczynności (zmniejszonego działania) kory nadnerczy; 
• w razie współistniejącej choroby, urazu lub zabiegu chirurgicznego należy zwrócić się do lekarza celem zwiększenia dawki hydrokortyzonu;
• po długotrwałym leczeniu, odstawienie kortykosteroidów może wywołać różne objawy, w tym gorączkę, ból mięśni, bóle stawów i złe samopoczucie.

Szczególna ostrożność i częsta kontrola lekarska jest wymagana w następujących przypadkach: 

• zakażenia ropne; 
• aktywny lub utajony wrzód trawienny z zagrożeniem perforacji; 
• osteoporoza (szczególnie u kobiet w okresie pomenopauzalnym); 
• nadciśnienie; 
• zastoinowa niewydolność krążenia; 
• cukrzyca; 
• przebyta miopatia posteroidowa; 
• przebyta ciężka psychoza maniakalno-depresyjna (zwłaszcza psychoza posteroidowa); 
• jaskra (również jeżeli choroba występuje w rodzinie); 
• marskość lub uszkodzenie wątroby; 
• niewydolność nerek; 
• padaczka; 
• owrzodzenia błony śluzowej przewodu pokarmowego; 
• świeża anastomoza jelitowa; 
• wrzodziejące zapalenie jelita grubego; 
• uchyłkowatość jelit; 
• osłabienie mięśni (myasthenia gravis);
• opryszczka oka, zagrażająca perforacją rogówki; 
• niedoczynność tarczycy; 
• przebyta gruźlica; 
• predyspozycje do wystąpienia zakrzepowego zapalenia żył.

Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, również tych, które wydawane są bez recepty. Dotyczy to także leków ziołowych. Zarówno lek Hydrocortisonum-SF może wpływać na działania wymienionych leków, jak i leki te mogą modyfikować działanie leku Hydrocortisonum-SF. Niektóre leki mogą nasilić działanie leku Hydrocortisonum-SF i lekarz może chcieć uważnie monitorować stan pacjenta przyjmującego takie leki (w tym niektóre leki na HIV: rytonawir, kobicystat). W szczególności nie należy przyjmować leku Hydrocortisonum-SF, jeśli pacjent stosuje którykolwiek z wymienionych leków (należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie):

• kwas acetylosalicylowy (aspiryna),
• leki stosowane w leczeniu padaczki, takie jak fenytoina, fenobarbital, karbamazepina i prymidon,
• efedryna (lek stosowany m.in. w celu obkurczenia naczyń w stanach zapalnych błon śluzowych nosa), 
• leki stosowane w leczeniu gruźlicy, takie jak ryfabutyna lub ryfampicyna,
• leki przeciwzakrzepowe, takie jak warfaryna, 
• leki moczopędne, 
• niektóre leki stosowane w leczeniu zakażeń grzybiczych, takie jak amfoterycyna i ketokonazol,
• aminoglutetimid (lek stosowany w chorobach nowotworowych), 
• niektóre leki stosowane w niewydolności serca, takie jak digoksyna, furosemid, 
• erytromycyna (lek stosowany w leczeniu niektórych zakażeń),
• leki należące do doustnych leków antykoncepcyjnych lub hormonalnej terapii zastępczej (HTZ), 
• somatotropina (hormon wzrostu), 
• niektóre leki stosowane w leczeniu nadciśnienia,
• niektóre leki stosowane w chorobach serca, takie jak guanetydyna, monoazotan izosorbidu, diazotan izosorbidu, teofilina, 
• leki z grupy sympatykomimetyków (leki stosowane np. w leczeniu astmy, niedociśnienia, kaszlu lub w celu obkurczenia naczyń w stanach zapalnych błon śluzowych nosa), 
• preparaty zawierające wapń,
• leki przeciwbólowe i przeciwzapalne, nazywane niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi (NLPZ), np. ibuprofen, diklofenak lub naproksen, 
• fenylobutyrat sodu - lek stosowany w zaburzeniach cyklu mocznikowego (zwykle przepisywany przez lekarza specjalistę), 
• leki stosowane w cukrzycy,
• rytonawir (lek stosowany w leczeniu zakażenia wirusem HIV), 
• metotreksat (lek stosowany w leczeniu reumatoidalnego zapalenia stawów),
• cyklosporyna (lek stosowany w leczeniu łuszczycy lub u pacjentów po przeszczepie narządów), 
• minoksydyl i hydralazyna (leki stosowane w celu zmniejszenia ciśnienia tętniczego).

Lek może być stosowany w trakcie posiłków lub niezależnie od nich.

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku. Lek może być stosowany w ciąży jedynie w przypadku, gdy w opinii lekarza potencjalna korzyść dla matki przeważa nad potencjalnym zagrożeniem dla płodu. U niemowląt matek przyjmujących długotrwale duże dawki ogólnoustrojowych kortykosteroidów może wystąpić zahamowanie czynności kory nadnerczy.

Lek może powodować zawroty głowy, a także zmiany w polu widzenia i osłabienie mięśni. W przypadku wystąpienia wymienionych objawów nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn.

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. Lek Hydrocortisonum-SF stosuje się doustnie. Tabletki można podzielić na równe dawki. Tabletki można przyjmować w trakcie posiłków lub niezależnie od nich.

Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Hydrocortisonum-SF: W przypadku zastosowania większej niż zalecana dawki leku Hydrocortisonum-SF należy natychmiast skontaktować się z lekarzem.

Pominięcie zastosowania leku Hydrocortisonum-SF: Jeśli pominięto dawkę leku Hydrocortisonum-SF, następną dawkę należy przyjąć o zwykłej porze. Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.

Przerwanie stosowania leku Hydrocortisonum-SF: Zbyt szybkie zmniejszenie dawki leku Hydrocortisonum-SF może być niebezpieczne. Nagłe przerwanie stosowania leku Hydrocortisonum-SF może spowodować, że w organizmie nie będzie wystarczającej ilości hormonów. Może to wywołać wystąpienie tzw. objawów z odstawienia, takich jak: - bóle mięśni i stawów, - gorączka, - ogólne złe samopoczucie. Należy ściśle przestrzegać zaleceń lekarza dotyczących sposobu zmniejszania dawki leku Hydrocortisonum-SF.

Substancją czynną leku jest hydrokortyzon. Jedna tabletka zawiera 10 mg hydrokortyzonu. Pół tabletki zawiera 5 mg hydrokortyzonu. Linia podziału na tabletce umożliwia jej podzielenie na równe części, co pozwala na odpowiednie dostosowanie dawki leku w zależności od zapotrzebowania pacjenta.

Pozostałe składniki to: laktoza jednowodna, skrobia ziemniaczana, talk, karboksymetyloskrobia sodowa (typ A), żelatyna, magnezu stearynian, woda oczyszczona.

Lek Hydrocortisonum-SF zawiera laktozę i sód. Jeśli stwierdzono wcześniej u pacjenta nietolerancję niektórych cukrów, pacjent powinien skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem leku. Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabletkę, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci. Nie przechowywać w temperaturze powyżej 30°C. Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na opakowaniu. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.