Klimicin zawiera, jako substancję czynną, klindamycynę - antybiotyk z grupy linkozamidów stosowany w leczeniu zakażeń. Działa przez hamowanie wzrostu i niszczenie bakterii, które mogą powodować zakażenia.

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Najczęściej obserwowano reakcje nadwrażliwości (pokrzywka, wysypka skórna, gorączka, bardzo rzadko rumień wielopostaciowy, złuszczające zapalenie skóry, pojedyncze reakcje anafilaktyczne) oraz zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego (brak łaknienia, bóle brzucha, wzdęcia, nudności, wymioty, biegunka, niekiedy rzekomobłoniaste zapalenie okrężnicy). Ponadto: świąd, zapalenie pochwy, nadkażenia grzybicze po długotrwałym leczeniu, żółtaczka. W przypadku iniekcji może wystąpić dodatkowo ból, podrażnienie, stwardnienie i jałowe ropnie po domięśniowym podaniu oraz ból i zakrzepowe zapalenie żyły po podaniu dożylnym.

Kiedy nie stosować leku Klimicin:

• jeśli pacjent ma uczulenie (nadwrażliwość) na klindamycynę lub na którykolwiek z pozostałych składników tego leku 
• jeśli kiedykolwiek po zastosowaniu klindamycyny wystąpiły u pacjenta takie objawy, jak wysypka, opuchnięcie twarzy, szyi lub ciała bądź trudności w oddychaniu, może to świadczyć o wystąpieniu uczulenia; 
• jeśli pacjent ma uczulenie (nadwrażliwość) na antybiotyk linkomycynę; 
• u noworodków, zwłaszcza wcześniaków (ze względu na zawartość alkoholu benzylowego).

Przed rozpoczęciem stosowania leku Klimicin lub w trakcie leczenia należy omówić to z lekarzem, pielęgniarką lub farmaceutą, jeśli:

• u pacjenta występowały w przeszłości reakcje alergiczne, zwłaszcza ciężkie. W razie wystąpienia reakcji uczuleniowej lub ciężkiej reakcji skórnej należy niezwłocznie powiedzieć o tym lekarzowi, gdyż takie reakcje notowano podczas stosowania klindamycyny. 
• pacjent ma uczulenie na penicylinę; 
• Klimicin jest stosowany przez długi czas, a pacjent ma biegunkę lub zmiany w obrębie błon śluzowych jamy ustnej i (lub) pochwy, co może wskazywać na nadkażenie drobnoustrojami opornymi na ten lek; 
• u pacjenta stwierdzono chorobę żołądka i jelit (celiakia, uchyłkowatość jelit, choroba Leśniowskiego-Crohna, zapalenie jelita grubego) lub AIDS; 
• w czasie leczenia lub po jego zakończeniu u pacjenta wystąpi lub kiedykolwiek występowała biegunka (należy to zgłosić lekarzowi); stosowanie prawie każdego z antybiotyków może spowodować rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego i biegunkę wywołaną przez Clostridium difficile, o nasileniu od lekkiej biegunki do zagrażającego życiu zapalenia jelita grubego; nie należy wówczas stosować leków hamujących perystaltykę jelit; 
• u pacjenta stwierdzono zapalenie opon mózgowych, ponieważ klindamycyna w słabym stopniu przenika do płynu mózgowo-rdzeniowego; 
• pacjent ma ciężkie zaburzenia czynności nerek lub chorobę wątroby; lekarz odpowiednio dostosuje dawkę leku i zaleci wykonanie badania krwi w celu skontrolowania czynności nerek i wątroby; 
• u pacjenta stwierdzono chorobę przebiegającą z zaburzeniami przewodnictwa nerwowo-mięśniowego (np. miastenię, chorobę Parkinsona).

Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować.

Należy koniecznie poinformować lekarza o stosowaniu leku Klimicin: - przed planowanym zabiegiem chirurgicznym, - przed rozpoczęciem leczenia elektrowstrząsami, - w przypadku chorób, w czasie których mogą wystąpić drgawki.

Ponadto, jeśli pacjent przyjmuje którykolwiek z niżej wymienionych leków, powinien powiedzieć o tym lekarzowi: 

• antybiotyki makrolidowe (np. erytromycyna) lub chloramfenikol; 
• leki hamujące ruchy jelit (perystaltykę); 
• gentamycyna (lek przeciwbakteryjny); 
• prymachina (lek stosowany w leczeniu malarii); 
• trowafloksacyna (lek przeciwbakteryjny); 
• lewofloksacyna (lek przeciwbakteryjny); 
• warfaryna i podobne leki stosowane w celu rozcieńczenia krwi. Jednoczesne ich stosowanie z klindamycyną może spowodować większą skłonność do krwawienia. Lekarz może uznać za konieczne regularne wykonywanie badań w celu skontrolowania krzepnięcia krwi.

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Ciąża: Klimicin można stosować u kobiet w ciąży tylko w razie zdecydowanej konieczności.

Karmienie piersią: Klindamycyna przenika do mleka kobiecego, dlatego podczas stosowania leku Klimicin nie należy karmić piersią.

Klimicin nie wpływa lub wpływa nieznacząco na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

Tabletki doustnie. Iniekcje domięśniowo lub dożylnie. Dawkę i częstotliwość przyjmowania leku ustala lekarz.

Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Klimicin: Jest mało prawdopodobne, aby personel medyczny podał większą dawkę niż zalecana. Bardzo rzadko obserwowane są ciężkie reakcje alergiczne. W razie ich wystąpienia należy natychmiast przerwać podawanie leku Klimicin i zastosować środki stosowane na ogół w takich przypadkach (np. podanie leków przeciwhistaminowych, kortykosteroidów, leków sympatykomimetycznych lub zastosowanie wspomaganego oddychania). Klindamycyny nie można usunąć z organizmu metodą hemodializy i dializy otrzewnowej.

Pominięcie przyjęcia leku Klimicin: Klimicin należy stosować zgodnie z zaleceniem lekarza. Jeśli pacjent ma wątpliwości, czy otrzymał dawkę leku, powinien zgłosić to lekarzowi lub pielęgniarce. Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.

Przerwanie stosowania leku Klimicin: Bardzo ważne jest stosowanie leku tak długo, jak zalecił to lekarz. Nie należy wcześniej przerywać leczenia, nawet jeśli pacjent poczuje się lepiej. Zbyt wczesne odstawienie leku może spowodować nawrót zakażenia, a nawet wystąpienie takich powikłań, jak kłębuszkowe zapalenie nerek lub gorączka reumatyczna.

Substancją czynną jest klindamycyna. 1 ml roztworu do wstrzykiwań i infuzji zawiera 150 mg klindamycyny w postaci fosforanu klindamycyny. 2 ml roztworu do wstrzykiwań i infuzji (1 ampułka) zawiera 300 mg klindamycyny (w postaci fosforanu klindamycyny)

Pozostałe składniki to: alkohol benzylowy, sodu wodorotlenek (do ustalenia pH), woda do wstrzykiwań.

Klimicin zawiera alkohol benzylowy. Lek zawiera 18 mg alkoholu benzylowego w każdej ampułce. Jeżeli lek jest stosowany zgodnie z zaleceniami, zawartość alkoholu benzylowego w maksymalnej dawce dobowej stosowanej u dorosłych w bardzo ciężkich zakażeniach (2700 mg) wynosi do 162 mg, w maksymalnej dawce dobowej stosowanej u dorosłych w zakażeniach zagrażających życiu (4800 mg) wynosi do 288 mg, a w maksymalnej dawce dobowej stosowanej u dzieci (40 mg/kg mc.) wynosi 2,4 mg/kg mc. Alkohol benzylowy może powodować reakcje alergiczne. Nie podawać małym dzieciom (w wieku poniżej 3 lat) dłużej niż przez tydzień bez zalecenia lekarza lub farmaceuty. Kobiety w ciąży lub karmiące piersią powinny skontaktować się z lekarzem przed zastosowaniem leku, gdyż duża ilość alkoholu benzylowego może gromadzić się w ich organizmie i powodować działania niepożądane (tzw. kwasicę metaboliczną). Pacjenci z chorobami wątroby lub nerek powinni skontaktować się z lekarzem przed zastosowaniem leku, gdyż duża ilość alkoholu benzylowego może gromadzić się w ich organizmie i powodować działania niepożądane (tzw. kwasicę metaboliczną).

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci. Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C. Nie należy stosować po upływie terminu ważności zamieszczonego na opakowaniu po EXP. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.