Mechanizm działania betahistyny został wyjaśniony tylko częściowo. Betahistyna może zwiększać przepływ krwi w okolicy ślimaka w mikrokrążeniu ucha wewnętrznego, jak również w całym mózgu. Skraca czas rekonwalescencji po jednostronnym przecięciu nerwu przedsionkowego. Wpływa na generowanie impulsów przez neurony jąder przedsionkowych. 

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Często (występują u 1 do 10 osób na 100): ból głowy, nudności i niestrawność.

Nie należy stosować leku:

• jeśli pacjent ma uczulenie na betahistynę lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku,
• jeśli pacjent ma guz chromochłonny nadnerczy (rzadki nowotwór gruczołu nadnerczowego),
• u pacjentów w wieku poniżej 18 lat,
• u kobiet karmiących piersią.

Lavistina zawiera laktozę. Jeżeli stwierdzono wcześniej u pacjenta nietolerancję niektórych cukrów, pacjent powinien skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem leku.

Należy powiedzieć lekarzowi, jeśli pacjent stosuje: 

• leki przeciwhistaminowe (leki stosowane w leczeniu chorób alergicznych np. katar sienny oraz w chorobie lokomocyjnej), 
• inhibitory monoaminooksydazy (MAO), w tym podtyp MAO-B (np. selegilina) - leki stosowane w leczeniu depresji, mogą hamować metabolizm betahistyny.

Jeśli wystąpi senność, nie należy prowadzić pojazdów, obsługiwać maszyn ani wykonywać innych czynności wymagających koncentracji.

Ten lek należy zawsze przyjmować zgodnie z zaleceniami lekarza.

Substancją czynną leku jest betahistyny dichlorowodorek w dawce 16 mg.

Pozostałe składniki to: powidon K90, celuloza mikrokrystaliczna, laktoza jednowodna, krzemionka koloidalna bezwodna, krospowidon (typ A), kwas stearynowy.

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci. Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C, w oryginalnym opakowaniu. Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na blistrze i pudełku.