Działanie leku Metocard polega na blokowaniu receptorów β1 znajdujących się w sercu, co objawia się zmniejszeniem częstości rytmu serca i kurczliwości mięśnia sercowego, co w konsekwencji prowadzi do obniżenia ciśnienia tętniczego.

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Działania niepożądane zgłaszane bardzo często (występują u więcej niż 1 na 10 pacjentów): zmęczenie.

Działania niepożądane zgłaszane często (występują u mniej niż 1 na 10 pacjentów): zawroty głowy; ból głowy; zwolnienie czynności serca; należy niezwłocznie poinformować o tym lekarza, bo może on zmniejszyć dawkę leku lub stopniowo zaprzestać podawania leku; kołatanie serca; zmiany ciśnienia tętniczego związane ze zmianą pozycji ciała (bardzo rzadko z omdleniem); duszność podczas wysiłku; nudności; ból brzucha; biegunka; zaparcie; uczucie ziębnięcia rąk i stóp.

Nie należy stosować leku w przypadku: nadwrażliwości na którykolwiek składnik produktu leczniczego; wstrząsu kardiogennego; zespół chorego węzła zatokowego (chyba że wszczepiony jest rozrusznik serca); bloku przedsionkowo-komorowy II lub III stopnia; niewyrównanej niewydolności serca (obrzęk płuc, niedokrwienie narządów lub niedociśnienie); istotnej klinicznie bradykardii zatokowej; ciężkiego zaburzenia krążenia w tętnicach obwodowych; kwasicy metabolicznej; nieleczonego guza chromochłonnego nadnerczy; podejrzenia ostrej fazy zawału mięśnia sercowego.

Należy zachować ostrożność oraz poinformować lekarza, jeśli pacjent: ma astmę; ma dławicę piersiową typu Prinzmetala; ma cukrzycę; ma guz chromochłonny nadnerczy; ma nadczynność tarczycy; ma łuszczycę; ma zaburzenia krążenia krwi; ma zaburzenia przewodzenia serca (blok serca); ma zaburzenia czynności nerek lub wątroby; ma chorobę zastawek serca; ma powiększony mięsień serca; jest leczony w celu zmniejszenia reakcji alergicznych.

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci. Roztwór rozcieńczony można przechowywać do 12 godzin w temperaturze do 25°C.

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować, również tych, które wydawane są bez recepty.

Szczególnie ważna jest informacja jeśli pacjent stosuje: klonidynę; terbinafinę; difenhydraminę (stosowaną w alergii);leki obniżające ciśnienie tętnicze (pochodne dihydropirydyny np. amlodypina, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne); leki blokujące nerwowe zwoje współczulne, sympatykomimetyki (mogą znajdować się m.in. w składzie niektórych leków stosowanych w przeziębieniu); β-adrenolityki (np. w postaci kropli do oczu, stosowanych m.in. w leczeniu jaskry, np. tymolol); inhibitory monoaminooksydazy (stosowane w depresji); werapamil, diltiazem, nifedypina (stosowane w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi i bólu w klatce piersiowej); chinidynę, amiodaron, propafenon lub glikozydy naparstnicy (stosowane w leczeniu chorób serca); hydralazynę (stosowaną w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi); cymetydynę (stosowaną w chorobie wrzodowej żołądka); ryfampicynę (stosowaną w zakażeniach bakteryjnych); adrenaline (lek stymulujący pracę serca); indometacynę, celekoksyb (leki przeciwbólowe, przeciwzapalne, stosowane np. w przypadku zapalenia stawów); leki z grupy selektywnych inhibitorów zwrotnego wychwytu serotoniny (np. paroksetyna, fluoksetyna i sertralina, stosowane w leczeniu depresji); fenotiazynę (stosowaną w leczeniu zaburzeń psychicznych); barbiturany (leki uspokajające i przeciwpadaczkowe); insuline lub inne leki przeciwcukrzycowe (może być konieczna zmiana ich dawkowania); lidokainę (lek miejscowo znieczulający); pochodne ergotaminy (leki stosowane w leczeniu migreny).

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Nie zaleca się stosowania leku u kobiet w ciąży i karmiących piersią, chyba że korzyści wynikające z jego zastosowania są większe niż ryzyko dla płodu.

Nie należy stosować leku u dzieci.

Jeżeli po zastosowaniu leku wystąpią zawroty głowy, pacjent nie powinien prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn.

Ten lek należy zawsze stosować dokładnie według zaleceń lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Substancją czynną jest metoprolol. 

Każdy ml roztworu zawiera 1 mg metoprololu winianu (Metoprololi tartras).

Każda ampułka (5 ml) zawiera 5 mg metoprololu winianu.

Substancje pomocnicze: sodu chlorek, woda do wstrzykiwań.