Pamifos należy do leków z grupy bisfosfonianów. Bisfosfoniany są stosowane w celu zmniejszenia stężenia wapnia we krwi. Duże stężenie wapnia we krwi (hiperkalcemia) może towarzyszyć różnym chorobom, łącznie z niektórymi rodzajami nowotworów. Hiperkalcemia często spowodowana jest nadmiernym uwalnianiem wapnia z kości. Pamifos wzmacnia kości i zmniejsza uwalnianie wapnia do krwi. Jeśli nie leczy się dużego stężenia wapnia we krwi, może ono powodować takie objawy jak nudności, zmęczenie i zaburzenia orientacji.

Podobnie jak wszystkie leki, Pamifos może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Działania niepożądane występujące bardzo często (częściej niż u 1 na 10 osób): niskie stężenie fosforanów i wapnia we krwi.

Działania niepożądane występujące często (mniej niż u 1 na 10 osób): ból, zaczerwienienie lub obrzęk w miejscu podania, wysypka na skórze lub niewyjaśnione powstawanie sińców/nasilone krwawienie,ból stawów i mięśni, nudności, wymioty, utrata apetytu, ból żołądka, zapalenie błony śluzowej żołądka, zaparcie lub biegunka, ból głowy, bezsenność, zmęczenie, zapalenie spojówek, mrowienie rąk i nóg i skurcze mięśni (objawy małego stężenia wapnia),wysokie ciśnienie tętnicze krwi, za mała liczba białych krwinek (leukopenia) lub czerwonych krwinek (niedokrwistość), zmiany dotyczące wyników badań krwi (w tym niskiego stężenia potasu, fosforanów, magnezu i podwyższenia stężenia kreatyniny w surowicy krwi albo, bardzo rzadko, podwyższonego stężenia potasu lub sodu), nieprawidłowy rytm serca (migotanie przedsionków).

Nie należy stosować leku, jeśli u pacjenta stwierdzono uczulenie (nadwrażliwość) na pamidronian lub inne bisfosfoniany, lub którykolwiek z pozostałych składników leku.

Niektóre leki mogą zakłócać prawidłowe działanie leku Pamifos. Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach lub o zamiarze ich przyjmowania, również takich, które wydawane są bez recepty. Dotyczy to szczególnie:

• kalcytoniny lub innego leku obniżającego duże stężenie wapnia we krwi; 
• innych bisfosfonianów;
• leków nadmiernie obciążających nerki;
• talidomidu (stosowanego w leczeniu niektórych nowotworów).

Jeśli pacjentka jest w ciąży, lekarz nie powinien przepisywać leku Pamifos, z wyjątkiem przypadku zagrażającej życiu hiperkalcemii. Nie należy karmić piersią w trakcie przyjmowania leku Pamifos.

Pamifos może u niektórych pacjentów wywoływać senność lub zawroty głowy, zwłaszcza bezpośrednio po podaniu leku. W takim przypadku nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać urządzeń mechanicznych, czy też wykonywać innych czynności wymagających pełnej sprawności psychofizycznej aż do ustąpienia objawów.

Wielkość dawki ustala lekarz w zależności od stanu ogólnego pacjenta. Personel medyczny przygotowuje Pamifos rozpuszczając proszek w wodzie do wstrzykiwań, a następnie rozcieńczając płynem infuzyjnym. Tak przygotowany roztwór powinien być przechowywany w lodówce i zużyty w ciągu 24 godzin.

Pamifos należy podawać wyłącznie dożylnie, w bardzo powolnej infuzji (wlewie dożylnym). Infuzja może trwać od jednej do kilku godzin, w zależności od wielkości stosowanej dawki. Ilość infuzji i częstość ich podawania ustala lekarz.

Substancją czynną leku jest disodu pamidronian. Jedna fiolka leku Pamifos-30 zawiera 30 mg disodu pamidronianu.

Inne składniki leku to: powidon 17 i kwas fosforowy rozcieńczony (10%) w ilości potrzebnej do ustalenia odpowiedniego pH.

Ampułka z rozpuszczalnikiem zawiera wodę do wstrzykiwań.

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci. Nie przechowywać w temperaturze powyżej 25ºC. Odtworzony roztwór przechowywać w temperaturze od 2°C do 8°C przez 24 godziny, łącznie z czasem rozpuszczania, rozcieńczania i podawania). Nie stosować tego leku, jeśli zauważy się, że opakowanie jest zniszczone lub posiada ślady otwierania. Nie należy stosować leku Pamifos po upływie terminu ważności zamieszczonego na opakowaniu.