Lek Texibax zawiera substancję czynną o nazwie ezomeprazol, należącą do grupy leków nazywanych inhibitorami pompy protonowej. Ich działanie polega na zmniejszaniu wydzielania kwasu wytwarzanego przez żołądek.
MOŻLIWE DZIAŁANIA NIEPOŻĄDANE:
W razie wystąpienia jakiegokolwiek z poniższych ciężkich działań niepożądanych należy przerwać przyjmowanie leku Texibax i natychmiast skontaktować się z lekarzem: Nagły świszczący oddech, obrzęk warg, języka i gardła lub ciała, wysypka, omdlenia lub trudności w połykaniu (ciężka reakcja alergiczna). Zaczerwienienie skóry z pęcherzami lub jej złuszczaniem. Mogą również pojawić się pęcherze i krwawienie z warg, oczu, jamy ustnej, nosa i narządów płciowych. Mogą to być objawy zespołu Stevensa-Johnsona lub martwicy toksyczno-rozpływnej naskórka. Zażółcenie skóry, ciemne zabarwienie moczu i zmęczenie, które mogą być objawami choroby wątroby. Te działania niepożądane są rzadkie i mogą wystąpić u 1 na 1 000 osób.
Inne działania niepożądane obejmują:
Często (mogą wystąpić u 1 na 10 osób) ból głowy, wpływ na żołądek lub jelita: biegunka, ból brzucha, zaparcia, wzdęcia, nudności lub wymioty, łagodne polipy żołądka.
Niezbyt często (mogą wystąpić u 1 na 100 osób) obrzęk stóp i kostek, zaburzenia snu (bezsenność), zawroty głowy, uczucie mrowienia, senność, uczucie wirowania (zawroty głowy pochodzenia błędnikowego), suchość w jamie ustnej, zmiany w wynikach badań krwi obrazujących czynność wątroby, wysypka, guzkowata wysypka (pokrzywka) i swędzenie skóry, złamania w obrębie stawu biodrowego, nadgarstka lub kręgosłupa (jeśli Texibax jest stosowany w wysokich dawkach i przez dłuższy okres czasu).
Rzadko (mogą wystąpić u 1 na 1 000 osób) zaburzenia dotyczące krwi, takie jak zmniejszenie liczby białych krwinek lub płytek krwi. Może to powodować osłabienie, powstawanie siniaków lub zwiększać podatność na zakażenia, niskie stężenie sodu we krwi. Może to powodować osłabienie, wymioty i kurcze mięśni, uczucie pobudzenia, splątania lub przygnębienia, zaburzenia smaku, zaburzenia wzroku, takie jak niewyraźne widzenie, nagły świszczący oddech lub zadyszka (skurcz oskrzeli), zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, zakażenie nazywane grzybicą, które może obejmować jelita i jest wywoływane przez grzyby, choroby wątroby, w tym żółtaczka, która może powodować żółte zabarwienie skóry, ciemne zabarwienie moczu i zmęczenie, wypadanie włosów (łysienie), wysypka podczas ekspozycji na słońce, bóle stawów lub bóle mięśni, złe samopoczucie i brak energii, zwiększona potliwość.
Bardzo rzadko (mogą wystąpić u 1 na 10 000 osób) zaburzenia liczby krwinek, w tym agranulocytoza (niedobór białych krwinek), agresja, widzenie, czucie lub słyszenie rzeczy, które nie istnieją (omamy), ciężkie zaburzenia czynności wątroby prowadzące do niewydolności wątroby i zapalenia mózgu, nagłe pojawienie się ciężkiej wysypki lub pęcherzy, lub złuszczania skóry. Może temu towarzyszyć wysoka gorączka i bóle stawów (rumień wielopostaciowy, zespół StevensaJohnsona, martwica toksyczno-rozpływna naskórka), osłabienie mięśni, ciężkie zaburzenia czynności nerek, powiększenie piersi u mężczyzn.
Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych) jeżeli pacjent przyjmował lek Texibax przez okres dłuższy niż trzy miesiące, istnieje możliwość zmniejszenia stężenia magnezu we krwi. Niskie stężenie magnezu może objawiać się zmęczeniem, mimowolnymi skurczami mięśni, dezorientacją, drgawkami, zawrotami głowy, przyspieszoną akcją serca. Jeśli u pacjenta wystąpi którykolwiek z powyższych objawów, należy niezwłocznie poinformować lekarza. Niskie stężenie magnezu może prowadzić do zmniejszenia stężenia potasu lub wapnia we krwi. Lekarz może zalecić regularne przeprowadzanie badań krwi w celu kontrolowania stężenia magnezu. zapalenie jelit (prowadzące do biegunki); wysypka mogąca przebiegać z bólem stawów.
Texibax w bardzo rzadkich przypadkach może wpływać na białe krwinki, prowadząc do osłabienia odporności. Jeśli u pacjenta wystąpiło zakażenie z objawami, takimi jak gorączka z bardzo złym samopoczuciem lub gorączka z objawami zakażenia miejscowego, takimi jak ból szyi, gardła lub jamy ustnej, lub trudności z oddawaniem moczu, należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem w celu przeprowadzenia badań krwi wykluczających niedobór białych krwinek (agranulocytozę). Bardzo ważne jest, aby poinformować lekarza o przyjmowanych obecnie lekach.