Burczenie w brzuchu powszechnie kojarzy się z odczuwaniem głodu. Tymczasem ten charakterystyczny odgłos, wydobywający się z układu pokarmowego, świadczy o czymś innym. Sprawdź, jakie są przyczyny burczenia w brzuchu oraz jak można temu zapobiec.
Burczenie w brzuchu
„Jestem głodny, aż burczy mi w brzuchu”. Każdy z nas słyszał to zdanie nie raz. Burczenie w brzuchu powszechnie utożsamiamy z uczuciem głodu. Uważamy, że układ pokarmowy daje w ten sposób znak, że organizm potrzebuje jedzenia. Nic bardziej mylnego.
Charakterystyczne burczenie w brzuchu to odgłos kurczących się mięśni jelita cienkiego, tzw. ruchów perystaltycznych. W ten sposób organizm nie sygnalizuje, że odczuwa głód; „ogłasza” nam, że kończy proces trawienia. W tym czasie wymiatane są resztki jedzenia z jelita cienkiego. Taki stan jest całkowicie naturalny, ale nie zawsze je słyszymy, gdyż zależy to od ilości powietrza i gazów w żołądku i jelitach. Jeśli jednak zdarza się, że ciągle burczy nam w brzuchu, może to być oznaka procesu chorobowego.
Przyczyny burczenia w brzuchu
Podstawową przyczyną jest toczący się w układzie pokarmowym proces trawienia. Jeśli odczuwamy burczenie w brzuchu po jedzeniu, prawdopodobnie jest ono związane z trawieniem i nie powinno być powodem do niepokoju. Uporczywe i stale nawracające może jednak świadczyć o procesie chorobowym. W medycynie wyróżnia się choroby o charakterze czynnościowym, które objawiają się burczeniem w brzuchu.
Do czynnościowych chorób jelit zalicza się m.in.:
- zespół jelita drażliwego,
- dyspepsję czynnościową,
- zaparcie czynnościowe,
- biegunkę czynnościową,
- wzdęcie czynnościowe,
- inne, nieokreślone zaburzenia czynnościowe jelit.
Ciągle burczenie w brzuchu po jedzeniu przy dyspepsji
Równie popularnym zaburzeniem czynnościowym jelit jest dyspepsja. Choroba charakteryzuje się zespołem przewlekłych i nawracających objawów o różnym stopniu nasilenia – szczególnie bólem i szeroko rozumianym dyskomfortem w nadbrzuszu.
Dyskomfortem pacjenci nazywają takie subiektywne odczucia, jak:
- sytość,
- pełność,
- gniecenie,
- przelewanie,
- głośne burczenie w brzuchu
Jeśli objawy utrzymują się przez co najmniej 3 miesiące, a pierwsze dolegliwości pojawiły się 6 miesięcy wcześniej, lekarz ma podstawy do zdiagnozowania u pacjenta dyspepsji czynnościowej. Przyczyną zaburzenia są głównie zaburzenia funkcji motorycznych przewodu pokarmowego, ale u podłoża choroby leżą także zaburzenia psychospołeczne.
Burczenie w brzuchu – zapobieganie
Jak powstrzymać burczenie w brzuchu? Choroby czynnościowe przewodu pokarmowego leczy się objawowo. Burczeniu w brzuchu będącemu objawem dyspepsji można zapobiegać poprzez przyjmowanie leków zobojętniających kwas solny, hamujących wydzielanie soku żołądkowego oraz przeciwwzdęciowych.
Niektórzy pacjenci stosują napary ziołowe, które łagodzą dolegliwości, ale należy pamiętać, by stosować zioła, które nie nasilają wydzielania soku żołądkowego. Leczenie zespołu jelita drażliwego warto rozpocząć od diety eliminacyjnej. Pacjent powinien stopniowo eliminować z jadłospisu produkty, które powodują u niego dolegliwości. Wielu pacjentom poprawę przynosi wyeliminowanie glutenu z diety. Podstawą leczenia jest także suplementacja błonnika, ale rozpuszczalnego.
Błonnik nierozpuszczalny może bowiem nasilać objawy. Zalecana jest także zmiana trybu życia:
- wprowadzenie aktywności fizycznej,
- redukcja stresu,
- dbałość o regularny sen.
Leczenie zespołu jelita drażliwego może także polegać na przyjmowaniu leków rozkurczowych oraz probiotyków.
Autor: Joanna Woźniak
Czytaj:
- Tabletki na trawienie - skuteczne leki na niestrawność
- Jaka jest zdrowa dieta przy wrzodach żołądka? Przepisy
- Badanie żołądka - USG, gastroskopia. Na czym polega?
Bibliografia:
- Waśko-Czopnik D., Dyspepsja czynnościowa, Medycyna po Dyplomie 2011(20); 4(181): 83-87.